درمان با نوشتن

دارم سعی می‌کنم آدم خوبی باشم. نیاز دارم بنویسم. چون من ذاتا نویسنده هستم. مثل شما که به اکسیژن نیاز دارید، من هم به پول نیاز دارم. به نوشتن هم نیاز دارم ولی خب در حد اکسیژن نیست! 

از حافظه ام این فراموشی ها بعید است. بعضی آدم‌ها را کاملا یادم رفته. حتی آخرین آدرس وبلاگشان را.

به هرحال، اینجا هستم. خواهم بود. چیز عجیبی نیست. چیز جدیدی نیست. مرده و زنده‌ی هیچ‌کدام از دوست‌های وبلاگی اسبقم به هیچ‌جایم نیست. برایم هیچ‌چیز مهم نیست. جز امتحان فردا.